Sys
tem odpornościowy uczestniczy w wielu pożytecznych dla życia i zdrowia człowieka funkcjach i poza zwalczaniem wspomnianych patogenów jest bezpośrednio aktywny w likwidacji i rozkładzie chorych zdegenerowanych lub uszkodzonych komórek poprzez ich naturalne procesy rozkładu tzw. „planowej naturalnej apoptozy” oraz w procesach degradacji resztek białkowych. W wyniku tych procesów powstają też aminokwasy potrzebne do tworzenia nowych białek i komórek. Należy również pamiętać, że w budowę membran wszystkich komórek wchodzi tłuszcz.
Na wskutek powyższych aktywności systemu odpornościowego w limfie powstaje największa rezerwa zarówno aminokwasów jak i tłuszczów egzogennych w naszym organizmie. To właśnie w limfie, w układzie limfatycznym a nie we krwi układu krwionośnego znajduje się ok. 85-90% potrzebnych składników biochemicznych do budowy i odbudowy wszelkich komórek, tkanek i organów naszego ciała. Czyli znaczna większość aminokwasów, tłuszczów, minerałów itp. składników budulcowych pochodzi z pewnego rodzaju „recyklingu” odbywającego się za pomocą systemu odpornościowego w układzie limfatycznym. Z krwi otrzymujemy dziennie pewnego rodzaju uzupełnienie braków niezbędnych składników budulcowych w ilości ok. 10-15%.
System odpornościowy jest w swojej roli najważniejszą częścią naszego ciała odpowiedzialną za zdrowie i prawidłowe funkcjonowanie wszystkich ludzkich tkanek a jest niestety najmniej znanym i bardzo rzadko opisywanym organem. Rzadko zdajemy sobie sprawę z tego, że nasz mózg i cały centralny system nerwowy posiadają także swój osobny układ odpornościowy znajdujący się w tzw. systemie glimfatycznym mózgu i rdzenia kręgosłupowego. Jest on odpowiedzialny, podobnie jak w głównym systemie odpornościowym w limfie, za procesy stabilizacji i działania przeciw wszelkim patogenom i procesom rozkładu, odbudowy komórek i białek tkanki glejowej w mózgu i w centralnym systemie nerwowym.
Efektywność układu odpornościowego zależy od kilku bardzo istotnych warunków decydujących w konsekwencji o tym, czy będzie on odpowiednio silnym w swojej aktywności na rzecz zdrowia organizmu danego człowieka albo nie rozwinie się optymalnie i będzie słabym, mało zdolnym do ochrony przed czynnikami chorobotwórczymi. Na sprawność naszego układu odpornościowego mają najważniejszy wpływ dwa zasadnicze czynniki:
- warunki tworzenia się jego jako organu w pierwszych latach życia człowieka;
- zapewnienie odpowiedniego systematycznego dopływu energii.
Z góry można przypuszczać, że ten pierwszy warunek właściwego wytworzenia się systemu odpornościowego w naszym organizmie jest najważniejszy i popełnione błędy w tym okresie rzutują na sprawność naszego systemu ochronnego na cały późniejszy okres naszego życia. Niestety często dochodzi do niepełnego rozwoju układu odpornościowego wynikających z niewiedzy rodziców dorastających dzieci. Oznacza to, że ze słabo wykształconego systemu immunologicznego w okresie dziecięcym i okresie dojrzewania nie uda się wzmocnić w wieku dojrzałym i pozostanie on mniej efektywny. Noworodek nie posiada wykształconego układu odpornościowego i jest on dopiero formowany przez gruczoł grasicy w okresach niemowlęctwa, dzieciństwa i dojrzewania do ok. 20 roku życia. Wtedy aktywność grasicy zostaje zakończona.